Opis
GOJNIK (HERBATA GÓRSKA)
Sideritis Scardica, szałwia libańska lub herbata górska – to jedynie część z nazw pod jakimi można spotkać gojnik. Napar z tej rośliny miał być podawany starożytnym wojownikom dla regeneracji i szybszego gojenia się ran. To właśnie właściwościom uzdrawiającym, przeciwbólowym i bakreriobójczym gojnik zawdzięcza swoją nazwę.
Lekarstwo z gór
Nie bez powodu gojnik znany jest jako herbata górska, grecka lub herbatka pasterzy. Naturalnym środowiskiem tej rośliny są bałkańskie i bliskowschodnie zbocza gór. Krzewiaste skupiska gojnika występują powyżej poziomu 1000 m n.p.m. i zajmują szczególne miejsce w lokalnej kuchni i medycynie ludowej. Stosowane są zarówno jako przyprawa, jak i skuteczny środek na przeziębienie, grypę, infekcje dróg oddechowych czy problemy z układem pokarmowym. Mnogość zastosowań naparu z szałwii libańskiej to zasługa zawartości flawonoidów, przeciwutleniaczy i innych dobroczynnych substancji aktywnych.
Gojnik nie jedno ma imię
Herbata górska jest znana i spożywana w większości krajów śródziemnomorskich, i nie tylko. Grecy mówią na nią Olympus Tea, Kreteńczycy Malotira, Albańczycy caj mali, Bułgarzy piryński czaj, Turcy dalli lub adachaj, a mieszkańcy Krymu tatarczaj. Wyjątkowość gojnika to nie szerokie zastosowanie i rozpowszechnienie, ale także sposób pozyskiwania – jego kwiatów nie sposób zebrać w inny sposób, jak tylko ręcznie.
Przepis na herbatkę górską
Składniki:
1 duża łyżka suszu herbaty
250 ml wody
Przygotowanie:
Susz zalać wrzątkiem, parzyć pod przykryciem przez około 5-10 minut.
Napój po przecedzeniu można pić sam lub dodać do niego cytrynę, miętę, melisę, imbir lub miód.
Można też przyrządzić odwar, czyli jedną łyżkę ziela zalać wodą,
doprowadzić do wrzenia i gotować przez trzy minuty.
Napój można pić zarówno gorący jak i przestudzony,
wtedy ma jeszcze jedną zaletę – skutecznie gasi pragnienie!
Przechowywanie
Przechowywać w suchym i chłodnym miejscu, w szczelnie zamkniętym opakowaniu.
